jestem prostym człowiekiem
na dłoni noszę zapisane marzenia

żeby mieć dach nad głową
żeby wszyscy byli zdrowi
żeby był człowiek co do niego wracam
żeby na świecie dobrze

proste te marzenia
jak na prostego człowieka przystało

o jednym tylko zapomniałam

przecież prości ludzie to tylko
puste dłonie mają

Trzecia czterdzieści trzy, jedenasty kwietnia. Zanotować: moje serce przestało bić.

Zapomnienie to trochę otwarcie puszki z rzeczami wcale miłymi. Takich puszek otwarłam za dużo więc teraz po nocach zamiast spać, trzaskam wiekami. Powiekami.